فرض کنید ابراهیم نبی علیه السلام که به حق جویی و حنیفیت میان مسلمین شناخته می شود در زمانی که به دنبال خدای شایسته ی پرستش می گشت با فرد یا افرادی مواجه می شد که به بهانه ی حق طلبی او را مدام به پرستش و نفی خدایان جدید و مختلف سرگرم می کردند و او هم به تبعیت از خواست آنان تمام مدت با خدایان جدید و حقایق و مسائل جدید درگیر می شد. در این صورت به نظر شما آیا می شود او را انسانی حق جو دانست؟ یا اگر می شود، این حق طلبی برای او ارزشی محسوب می شود یا خیر؟
