کنش اجتماعی آن هم در سطح دانشجویی یک فعالیت لذت طلبانه برای تجربه‌ی یک شور و هیجان خاص در دوران جوانی نیست. بلکه یک فعالیت تدبیرگرایانه است که بر اساس مصلحت وظیفه‌ی اجتماعی، بشر به آن رو می آورد. هنگامی که از تدبیر و مصلحت سخن به میان می آید عقل و معرفت جوهره‌ی اصلی فعالیت انسان می‌شود. بنابراین هرقدر کنش‌گر عاقل‌تر باشد و سطح معرفت او بالاتر، فعالیت اجتماعی او هم «فعالیتْ‌تر»! و به عبارت دیگر کنش‌گرِ این فعالیت «کنش‌گر تر»!
دیدار امام انقلاب با جریانات دانشجویی کشور یکی از مهم ترین رویدادهای سالیانه ی کشور در حوزه‌ی جنبش دانشجویی ایران است. امسال این دیدار از یک جنبه با سال های گذشته متفاوت بود و آن این که بخش اعظم سخنان ایشان به تبیین، تشریح و ارائه‌ی راهکار عملی در مورد بیانیه گام دوم اختصاص یافت و مطالبی بیان شد که ذهن پر چالش و جستجوگر هر دانشجوی انقلابی را می تواند در نسبت با گام دوم انقلاب جهت دهی کند و مسیری به سوی آرمان های انقلاب برای او بگشاید.
در هوای گرم تابستانی اردوگاه، روی تختم دراز کشیده بودم. زمان استراحت بعد از ناهار بود و تا کلاس بعدی اندک زمانی داشتیم تا استراحت کنیم. گوشی موبایلم را دست گرفتم و به دنبال اتفاقات جدید در فضای مجازی راه افتادم تا نگاهم به تصویری خورد که در همه جا پخش شده بود... جوانی که محکم و مستقیم به دوربین نگاه می‌کند و مردی دست او را از پشت سر گرفته است. زیر عکس نوشته شده بود: «محسن حججی که در اسارت بود توسط داعش به شهادت رسید». آن ایام هر کجا می‌رفتیم خصوصاً هیئت، عکس‌های جدیدی از شهدای مدافع حرم می‌دیدیم. حقیقتش را بگویم شنیدن اخبار رزمنده‌های جبهه‌ی سوریه برای ما تقریباً عادی شده بود. اما این بار با دفعات قبل تفاوت داشت. این بار به دلیل اتفاقات خاص شهادت محسن حججی خبر به شدت در فضای مجازی منتشر می‌شد و از طرفی من در طرح ولایت این خبر را می‌شنیدم و این برای من مفهوم دیگری داشت. محسن حججی در سوریه، من در مشهد!
