مسئول

بازنشر داستان کوتاه «خانم نفیسه مرشدزاده» از شماره ششم نشریه «هابیل»

ساعت ۴ صبح یک روز تابستانی سال ۶۷ است. پا شده‌ایم نماز بخوانیم و بخوابیم. از خانه‌ی همسایه‌ی پایینی صدای حرف زدن می‌آید. چی شده این وقت صبح؟ نگران می‌شویم. عالیه خانم، زن تنهایی است که بچه‌هایش همه ازدواج کرده‌اند و رفته‌اند؛ یعنی قلبش مشکل پیدا کرده و به آمبولانس زنگ زده؟ نکند دزد آمده؟ برای بچه‌هایش اتفاقی افتاده؟ با کی دارد حرف می‌زند؟
فردا صبح که در راه‌پله‌ها می‌بینمش، حالش خوب است. میگویم ساعت ۴ تلفنی حرف می‌زدید نگران شدیم.
خیلی جدی می‌گوید: روابط عمومی رادیو را گرفته بودم. گیج نگاهش می‌کنم.

دانشگاه سرمایه سالار-دانشگاه مردم سالار

... مدتی بود که به هر بهانه‌ای به مجموعه‌های اداری دانشگاه مراجعه می‌کردیم صحبت از این بود که پول نیست. بودجه‌ی دانشگاه واریز نشده و گفته‌اند که باید در هزینه‌ها صرفه جویی کنیم. معاون مالی دانشگاه در مصاحبه با نشریه صبح گفته بود که آن قدر کسری انباشته شده داریم که اگر دولت در یک ماه اضافه پرداختی هم به ما داشته باشد صرف صاف کردن بدهی‌های قبلی دانشگاه می‌شود. بعضی دیگر حتی می‌گفتند گاهی وضعیت آن قدر خراب می‌شود که پول برق دانشگاه هم به زور دیپلماسی پرداخت می‌شود.

... یک هفته‌ای می‌شد که دانشگاه را نو نوار می‌کردند. روابط عمومی دانشگاه از بنرهای تکراری و پارچه‌های رنگی دست برداشته بود. رنگ آمیزی محوطه‌ی دانشگاه نو شده بود. جاده‌ای که به تالار شیخ بهایی منتهی می‌شد را از نو خط کشی کرده بودند و گلدان‌های بزرگ تزئینی در آن قرار داده بودند. جلوی ساختمان هتل نوساز دانشگاه را آذین بندی کرده بودند. البته می‌گفتند که هتل تغییر کاربری داده و قرار است خوابگاه شود؛ خوابگاهی که نه در محوطه‌ی خوابگاه دختران قرار داشت و نه در محوطه‌ی خوابگاهی پسران!

... از صبح به دانشجویان، کارکنان و اساتید اعلان شد که کلیه‌ی کلاس‌های دانشگاه تا ساعت 3 بعد از ظهر تعطیل می‌شود چون سرویس‌ها امروز ساعت 3:30 حرکت می‌کنند و مبادا دانشجویان و کارکنان از سرویس جا بمانند. همه خوشحال از این که یک ساعت زودتر به خانه یا خوابگاه می‌روند و بی اطلاع از این که علت این تعطیلی زود هنگام چیست؟

ناگهان خبری در فضای مجازی منتشر شد که امروز رئیس سازمان برنامه و بودجه، وزیر علوم و تعدادی از مسئولین در دانشگاه حضور دارند تا در جشن چهلمین سالگرد تأسیس دانشگاه صنعتی اصفهان شرکت کنند...

روایتی که خواندید کاملاً باز است! یعنی هر دانشجو و کارمند و البته استاد می‌تواند دیده‌ها و شنیده‌هایی به آن اضافه کند که این سه_چهار پاراگراف را تبدیل به دو_سه هزار صفحه کتاب «بی نوایان» کند.

مجموعه‌ی انگیزه‌های مختلف منبعث از مسائلی که در روزهای اخیر اتفاق افتاد منجر به تجمع اعتراضی دانشجویان روبروی محل برگزاری مراسم چهلمین سالگرد تأسیس دانشگاه شد. در نگاهی کلی می‌توان انگیزه‌های این تجمع را به دو بخش عمده تقسیم کرد